Historia Powstania KSSRP

Po II wojnie światowej aż do lat 90-tych dbałość duchownych o przestrzeganie wśród wiernych szeroko pojętego piątego przykazania ”Nie zabijaj”, odnoszącego się również do troski człowieka o jego własne i bliźniego zdrowie oraz kondycję fizyczną była ograniczona. Władza komunistyczna dzięki wydanemu przez siebie przepisowi skutecznie blokowała działalność kościoła o dbałość ciała. Nie pozwalał on księżom, katechetom lub działaczom parafialnym organizować jakichkolwiek zgromadzeń powyżej 7 osób bez specjalnego zezwolenia, które było bardzo trudne do uzyskania. Podporządkowanie się temu przepisowi skutkowało na wiele długich lat nieprowadzeniem przez księży żadnych zajęć sportowych lub rywalizacji, a nawet wyjazdów turystycznych dla ministrantów lub grup przyparafialnych, czy dzieci szukających opieki na parafii. Na domiar złego popularyzacja sportu i rekreacji w środowisku dzieci i młodzieży w szkołach w tym okresie nie istniała. Po upływie 50 lat od zakończenia II wojny światowej efekt trwania tego bezsensownego przepisu stał się widoczny w postaci niezadowalającej i pogarszającej się kondycji fizycznej młodego pokolenia. By zapobiec dalszej degradacji zdrowia, nie tylko młodych, ale i starszych obywateli naszego kraju, ówczesna władza zorganizowała w dniach 23-24 stycznia 1990 r. w Sejmie przy ul. Wiejskiej w Warszawie „Sportowe Forum Kultury Fizycznej”. Zaproszono na nie lekarzy, pedagogów, psychologów, pediatrów, polityków oraz ludzi sportu, działaczy i trenerów, którzy mieli zapobiec dalszej degradacji zdrowia i uzdrowić społeczeństwo. Zwrócono się też do kościoła w Polsce o udział w tym spotkaniu. Ksiądz Prymas Józef Glemp przyjął zaproszenie i oddelegował na nie wybitnego duchownego, byłego sportowca, aktualnego działacza i najbardziej zaangażowanego księdza w wdrażanie idei zbliżania ludzi do Pana Boga poprzez sport i rekreację Księdza Prałata Mirosława Mikulskiego. By stworzyć kompletną delegację ksiądz Mirosław dobrał do niej wspaniałego redaktora Włodzimierza Skrzyżewskiego oraz dynamicznego działacza sportu dziecięco-młodzieżowego Lecha Cendrowskiego. Jeszcze wiele wcześniej zanim Ksiądz Prałat Mirosław Mikulski udał się na przedmiotowe forum tliła się w nim nadzieja i myśl, że kiedyś będzie mógł zrealizować swoje marzenia w postaci założenia Katolickiej Organizacji Sportowej. Będąc na nim podzielił się z tą myślą ze swoimi przyjaciółmi z delegacji, którzy natychmiast zapalili się do pomysłu.

W pierwszym dniu forum, naprzeciw delegacji kościelnej, siedział ówczesny przewodniczący Polskiego Komitetu Olimpijskiego Pan Minister Aleksander Kwaśniewski. W pewnym momencie zagaił do Księdza Prałata Mikulskiego, chwaląc się cyt.: „Proszę Księdza, ja też chodziłem na religię – odp. ks. Cieszę się bardzo, że Pan uczęszczał na religię”. Przewodniczący PKOL Aleksander Kwaśniewski kontynuował: „Gdy chodziłem na religię to uczono mnie, że w 5 przykazaniu należy zajmować się również ciałem, a kościół w Polsce skupia się tylko się tylko na duszy i zaniedbuje ciało wiernych”. Odp. ks. parałat Mirosłąwa Mikulskiego: „Czy Pan przewodniczący wie, że Pana ugrupowanie skutecznie zabrania kościołowi każdej działalności sportowej i w ten sposób szkodzi przede wszystkim dzieciom i młodzieży, a w konsekwencji przyszłym młodym pokoleniom naszej Ojczyzny?”. Po tych słowach krótki dialog został przerwany. Po zakończeniu tego dwudniowego forum nikt z delegacji kościelnej nie miał wątpliwości, że nadszedł czas na wdrożenie planów ks. Mirosława w życie i że droga nie będzie łatwa. Natychmiast wspólnie z prawnikami opracowano statut i rozpoczęto poszukiwania odpowiedniego biskupa, znającego problematykę sportową, by sprawnie na najbliższej konferencji episkopatu zdał sprawozdanie z przebiegu forum i przedstawił projekt powołania Katolickiego Stowarzyszenia Sportowego Rzeczypospolitej Polskiej oraz jego statut w celu zatwierdzenia. Wybór padł na Księdza Biskupa Andrzeja Śliwińskiego, byłego sportowca (boksera), który wywiązał się rewelacyjnie z powierzonego mu zadania. Wynikiem tego był list konferencji episkopatu, kierowany do wiernych „O zagrożeniach zdrowia i sportu” z dnia 30 listopada 1990 r., lecz czytany był w kościołach w 1991 r. List ten oraz zatwierdzony statut KSSRP przy bardzo dużej przychylności Księdza Prymasa otworzył drogę do powołania Katolickiego Stowarzyszenia Sportowego Rzeczypospolitej Polskiej. Nie zwlekając podjęto następujących czynności:

zorganizowano zebranie założycielskie;
dokonano wyboru władz stowarzyszenia;
złożono stosowne dokumenty do Krajowego Rejestru Sądowego w Warszawie. W wyniku w/w działań Katolickie Stowarzyszenie Sportowe Rzeczypospolitej Polski zostało zarejestrowane w dniu 16 czerwca 1992 r.

W skład pierwszego zarządu KSSRP w Warszawie weszli:

– Prezes Kss Rp – Śliwiński Andrzej

– Wiceprezes ds. Sportowych – Rakowski Andrzej

– Wiceprezes ds. Ekonomicznych – Sieczko Cecylia

– Wiceprezes ds. Organizacyjnych – Weissbrot Zdzisław

– Wiceprezes ds. Kontaktów Zagranicznych – Dufaj Bogdan

– I Wiceprezes KSS RP – Kowalik Stefan

– Wiceprezes ds. Duszpasterskich – Królikowski Grzegorz